خوراکی‌هایی که باعث ضعیف شدن حافظه می‌شوند
تاریخ انتشار: ۷ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۲۸۷۱۰۳
طبق تحقیقات اخیر دانشمندان، شیرین کننده‌های مصنوعی باعث ضعیق شدن حافظه می‌شوند.
به گزارش باشگاه خبرنگاران به نقل از سایت سای‌تِک‌دِیلی، دانشمندان با استفاده از مدل‌های آزمایشگاهی کشف کردند که مصرف میزانی از ساخارین، اسسولفام پتاسیم (ACE-K) و استویا که از سوی سازمان غذا و داروی آمریکا تأیید شده است، در اوایل زندگی ممکن است در بدن از جمله در بخش‌هایی از مغز که با حافظه و رفتار‌های با انگیزه پاداش مرتبط هستند، تغییرات زیادی ایجاد کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
رژیم‌های غذایی با قند زیاد در اوایل زندگی با اختلال در عملکرد مغز مرتبط هستند؛ اما قند‌های جایگزین کم‌کالری چه تأثیری بر عملکرد مغز دارند؟ براساس پژوهش‌های جدید، این قند‌ها احتمالاً بر روده و مغز در حال رشد تأثیر منفی دارند.
براساس پژوهش‌های محققان دانشگاه کالیفرنیای جنوبی، نوجوانانی که شیرین‌کننده‌های کم‌کالری ساخارین، اسسولفام پتاسیم و استویا مصرف می‌کنند، دچار اختلالات حافظه بلندمدت می‌شوند.
نتایج به‌دست‌آمده با سایر پژوهش‌های صورت‌گرفته درباره اختلال حافظه پایدار در موش‌های نوجوانی که شکر مصرف می‌کنند، مطابقت دارد. مصرف شیرین‌کننده‌های کم‌کالری نیز بر ارسال سیگنال‌های متابولیک در بدن تأثیر می‌گذارد که احتمال دارد منجر به دیابت و سایر بیماری‌های مرتبط با متابولیسم شود.
موش‌هایی که در دوران نوجوانی شیرین‌کننده‌های کم‌کالری مصرف می‌کردند، در بزرگسالی تمایل کمتری به مصرف شکر داشتند، اما اگر شکر به‌راحتی در دسترسشان بود، میزان بیشتری از آن را می‌خوردند؛ این عامل دیگری است که ممکن است بر احتمال ابتلا به بیماری متابولیک تأثیر بگذارد.
آیا نباید شیرین‌کننده کم‌کالری مصرف کنیم؟اسکات کانوسکی (Scott Kanoski)، از استادان دانشگاه کالیفرنیای جنوبی، گفت: یافته‌های ما لزوماً نشان نمی‌دهد که افراد به طور کلی نباید شیرین‌کننده‌های کم‌کالری مصرف کنند، اما نشان می‌دهند که مصرف همیشگی شیرین‌کننده‌های کم‌کالری در اوایل زندگی ممکن است تأثیرات ناخواسته و طولانی‌مدتی داشته باشد.
محققان تلاش کردند شرایط این پژوهش با شرایط واقعی زندگی افراد مطابقت داشته باشد و برخلاف بیشتر پژوهش‌ها فقط بر یک ماده شیرین‌کننده کم‌کالری تمرکز نکند.
شیرین‌کننده‌های آزمایش‌شده شامل ساخارین، اسسولفام پتاسیم و استویا بودند که معمولاً در غذاهای شیرین استفاده می‌شوند. میزان شیرین‌کننده استفاده‌شده مطابق با دستورالعمل‌های مورد تأیید سازمان غذا و داروی آمریکا برای انسان‌ها بود.
برای تعیین تأثیر مصرف شیرین‌کننده‌های کم‌کالری بر حافظه، محققان از روش‌هایی استفاده کردند که توانایی تشخیص اشیا و شناخت فضایی را آزمایش می‌کند. موش‌ها آب شیرین‌شده با استویا، یا اسسولفام پتاسیم یا ساخارین یا آب ساده همراه با غذای معمولی خود دریافت کردند.
پس از یک ماه، محققان حافظه موش‌ها را با استفاده از دو روش مختلف آزمایش کردند. در یکی از آزمایش‌ها این موضوع بررسی می‌شد که آیا موش‌ها وسیله‌ای را که قبلاً دیده بودند به خاطر می‌آورند یا خیر و آزمایش دیگر، عبور از یک هزارتو بود. در پایان، موش‌هایی که شیرین‌کننده مصرف می‌کردند، در مقایسه با موش‌هایی که فقط آب معمولی می‌نوشیدند، توانایی کمتری برای به یادآوردن وسایل یا مسیر عبور از هزارتو را داشتند.
منبع: فرارو
کلیدواژه: طرز تهیه شیرین کننده های مصنوعی شیرین کننده های کم کالری پژوهش ها موش ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۲۸۷۱۰۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چرا روند کاهش وزن به نقطه «ثابت» می‌رسد؟
ایتنا - چه در حال وزن کم کردن به کمک داروهای جدید باشید، چه برای لاغری سراغ جراحی رفته‌اید یا اینکه برای کاهش وزن، کالری مصرفی را کاهش و ورزش روزانه را افزایش داده باشید، حتما مقطعی را تجربه کرده‌اید که عدد روی ترازو هیچ تغییری نمی‌کند و پایین نمی‌آید و به مانع سخت «وزن ثابت» برخورد می‌کنید.
در پژوهشی جدید، کوین هال، محقق موسسه ملی بهداشت که در اندازه‌گیری سوخت‌وساز و تغییر وزن تخصص دارد، به این موضوع پرداخت که روند کاهش وزن، با توجه به روشی که افراد انتخاب می‌کند، چه موقع متوقف می‌شود و وزن ثابت می‌ماند.
او با استفاده از داده‌های حاصل از کارآزمایی‌های بالینی باکیفیت درباره روش‌های مختلف کاهش وزن، برای تجزیه و تحلیل رفتار وزنی افراد در طول کاهش وزن مدل‌های ریاضی تهیه کرد تا متوجه شود که چرا روند کاهش وزن ثابت می‌ماند و بدون تغییر می‌شود.
به گزارش سی‌ا‌ن‌ان این گزارش روز دوشنبه در مجله «چاقی» (Obesity) منتشر شد.
او به این نتیجه رسید یکی از دلایل تاثیر بیشتر جراحی معده و همچنین مصرف داروهایی مانند «اوزمپیک» و «ویگووی» بر کاهش وزن این است که در این روش‌ها زمان فرارسیدن نقطه ثابت ماندن وزن دو برابر می‌شود و آن‌ها در مقایسه با افرادی که کالری مصرفی‌شان را کاهش می‌دهند، مدت زمان طولانی‌تری وزن کم می‌کنند.
بدن با حفظ تعادل بین کالری‌‌های دریافتی و کالری که می‌سوزانیم، وزن را تنظیم کند. هنگامی که کالری می‌سوزانید یا دریافت کالری را کاهش می‌دهید، بدن استفاده از ذخایر انرژی (کالری) را شروع می‌کند و اشتها فرمان می‌دهد که بیشترغذا بخوریم.
طبق تحقیق هال، هرچه فرد بیشتر وزن از دست بدهد، اشتها قوی‌تر می‌شود، تا جایی که گاه این چنان زیاد می‌شود که ممکن است تمام تلاش‌هایی که برای کاهش وزن انجام داده‌اند، ناکام بماند یا به‌کل از بین برود.
این سازوکار پاسخ و واکنش (بازخورد) برای اجداد شکارچی ما ارزشمند بود اما برای انسان امروزی که به‌راحتی به غذاهای فوق‌فراوری‌شده با کالری زیاد دسترسی دارد، چیز خوبی نیست.
هال با استفاده از محدود‌کردن کالری به‌تنهایی، کاهش وزن مشاهده‌شده در «مطالعه کالری» را مدلسازی کرد. برای این کار، ۲۳۸ بزرگسال به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند که یک گروه باید کالری مصرفی‌اش را به مدت دو سال ۲۵ درصد کم می‌کرد و یک گروه به غذا خوردن معمولش ادامه می‌داد. این مطالعه با حمایت سازمان ملی بهداشت و سلامت بریتانیا از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۰ انجام شد.
طبق این تحقیق، گروه بزرگسالانی که کالری مصرفی را کاهش داده بودند، حدود هفت کیلو وزن کم کردند و گروهی که به روال همیشگی غذا خوردند، حدود یک کیلو وزن اضافه کردند. با وجود آنکه افراد شرکت‌کننده تلاششان را دو سال ادامه دادند، کاهش وزن این افراد تقریبا پس از ۱۲ ماه ثابت شد، زیرا اشتهای آنان برای مقابله با آن افزایش یافت.
دکتر کریستوفر از مرکز تحقیقاتی استنفورد، در توجیه این سطح ثابت وزن میگوید، کاهش کالری دریافتی ابتدا به کاهش وزن کمک می‌کند، اما سازوکار پاسخ و واکنش (بازخورد) بدن در ادامه مانع کاهش وزن می‌شود، زیرا بدن به آن واکنش نشان می‌دهد و از نظر سوخت‌وساز کارآمدتر می‌شود. بر همین اساس همان میزان کالری کاهش‌یافته هم دیگر به کم کردن وزن کمکی نمی‌کند و وزن همچنان در همان نقطه ثابت می‌ماند.
هال میگوید این مطالعه نشان می‌دهد که داروهایی مانند اوزمپیک و ویگووی یا مداخلاتی مانند جراحی کاهش وزن زمان رسیدن به «وزن ثابت» را طولانی‌تر کنند، اما نمی‌توانند به طور کامل مانع آن شوند و آن‌ها نیز با از دست دادن وزن بیشتر، با افزایش اشتها مواجه خواهند شد.
هال توصیه می‌کند هر روشی را که انتخاب می‌کنید باید بدانید که پایدار ماندن بر آن برای حفظ روند کاهش وزن ضروری است. بنابراین از خود بپرسید آیا می‌توانید آن را به مدت طولانی ادامه دهید یا خیر.
به گفته او، افرادی که در مسیر لاغر‌شدن به «وزن ثابت» می‌رسند، می‌توانند با بیشتر کم کردن کالری مصرفی یا اضافه کردن ورزش از این مرحله بگذرند، اما باید بدانند که این روند تا آخر عمر باید ادامه داشته باشد و نوعی تغییر سبک زندگی به شمار می‌رود. در غیر این صورت، فایده چندانی نخواهد داشت.
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند